AB Faşizmi: Avrupa Uygarlığı Çöküyor mu?

Avrupa ülkeleri, yabancı düşmanlığından beslenen ciddi bir faşizm tehlikesiyle karşı karşıyadır.
 

Almanya’da yaşanan ırkçı saldırıların Avusturya’ya sıçraması, Avrupa’yı içten içe sarmaya başlamış bulunan Türk karşıtı ırkçı hareketlerin tehlikesini bir kez daha gündemimize taşıdı.

Almanya’da ve Avusturya’da ırkçı gençlerin kundakçılığından şüphelenilen yangınlar sonucunda çok sayıda Türk vatandaşının yanarak can vermesi ve yaralanması, Türklere karşı gelişen ırkçı tehlikenin bir kez daha gözler önüne serilmesine vesile olmuştur.

Avrupa ülkeleri, yabancı düşmanlığından beslenen ciddi bir faşizm tehlikesiyle karşı karşıyadır. Bu sorunu önemsememek, ileride önlenemez sonuçların ortaya çıkmasına davetiye çıkarmak anlamına gelecektir.

Avrupa’da yükselen Türk düşmanlığı, bir çok ülkede tehlike olma sınırlarını çoktan aşarak geri dönülmesi olanaksız korkunç bir gerçeklik durumuna gelmiştir.

Faşizm, geçmişte yaşanan deneyimlerden anlaşılacağı gibi, kendinden olmayana (yabancı) düşmanlığa ve ırkçı milliyetçiliğe dayalı kanlı bir pratik yaratmıştır. Faşistler, sorgulanmaksınız liderlerine itaat eden, devletin bekası için her şeyin yapılması gerektiği fikrine inanan ve kendinden olmayanın yok edilmesi anlayışına dayalı olarak şiddet ve silahlı güç gösterilerine bel bağlayan bilinçsiz kitlelerdir. Bu açıdan, kontrol edilmesi çok zor olan bir topluluğu oluştururlar.

Günümüzde faşist ideoloji ve pratiklerde, her konuda olduğu gibi, farklılaşmalar ve değişimler yaşanmaktadır. Her şeyden önce faşizm, bir devlet ideolojisi olmak niteliğinden uzaklaşarak özellikle Avrupa demokrasilerinde sistemin boşluklarından yararlanıp güç ve destek bulmuş, örgütlenme olanaklarına kavuşmuş ve partileşmek yoluyla kitleselleşerek yaygınlaşmıştır. Bu açıdan, yeni faşist hareketler, demokrasinin nimetlerinden fazlasıyla yararlanmışlar ve yararlanmaya devam etmektedirler.

Gelişmiş ülkelerde ve özellikle Avrupa demokrasilerinde son dönemlerdeki işsizlik ve ekonomik bunalım gibi sorunların da etkisiyle faşist düşüncelerin geniş kitlelerden destek bulmaya başladığını üzülerek görüyoruz. Özellikle Avrupa demokrasilerinde faşist hareketleri güçlendiren sorun kaynakları arasında işsizlik, yabancı işçilerin topluma uyum sorunları, yabancıların kültürel farklılıkları, ekonomik sorunlar, gelecek belirsizlikleri, gençlerin inançsızlığı gibi nedenler ile siyasi sömürü amacıyla ırkçı düşünceleri kullanan siyasi partilerin etkinlikleri bulunmaktadır. Özellikle yabancılar ve göçmen işçilere karşı siyaset yapan siyasi partilerin güç kazanması, faşist hareketlerin kalıcılaşmasına ve Avrupa demokrasileri için büyük bir tehdit haline gelmesine neden olmaktadır.

Avrupa demokrasilerinde son dönemde ortaya çıkan Neo-Faşizm’e, AB Faşizmi ismini vermeyi uygun görüyorum. Bu durum, Avrupa uygarlığını tehdit ediyor.

Faşist ideolojinin düşünsel ve eylem bakımından dönüşümü, özellikle Avrupa demokrasilerinde çok daha belirgin biçimde izlenebilir.

Almanya’da faşist partiler ve gruplarca Türklere ve diğer yabancılara karşı yürütülen kampanyalar ve saldırılar, Avrupa uygarlığının çatırdaması kapsamında değerlendirilmelidir.

Avrupa’da Neo-faşist hareket örnekleri olarak ırkçılığı ve yabancı düşmanlığını savunan düşünce ve kitlelerin ortaya çıkması, yalnızca Fransa ve Avusturya ile sınırlı kalmamış, giderek yayılarak İsviçre, Almanya, Hollanda, Belçika, İtalya, Danimarka ve diğer İskandinav ülkelerine yansımıştır.

Bugün Avrupa demokrasilerinin pek çoğu, Neo-faşist hareketlerin mekanı durumuna gelmiştir. Çok sayıda Avrupa ülkesinde Türklere, Araplara, Afrikalılara ve diğer müslüman ülke vatandaşlarına karşı gelişen faşist saldırılar, Avrupa’nın Neo-faşizme teslim olmak üzere olduğunun açık kanıtları olarak değerlendirilmelidir. Bütün bu gelişmeler, Avrupa uygarlığını tehdit ediyor.

Dr. Birol Ertan