Avrupa ve Biz

BİTMEYEN romanın kim bilir kaçıncı sayfası, perdesi kapanmayan oyunun kaçıncı sahnesi...
Türk-Avrupa ilişkileri...
Şimdi yine mahut roman okunmaya, mahut oyunun kaçıncı perdesi oynanmaya başladı. PKK’ya “masum” rolü vererek sahneye hazırlıyorlar.
Adamların aklı, parti kapatmayı almıyor.
Her ne kadar sebepleri değişik olsa da, kendileri de parti kapatsa da, Türkiye’de laiklik karşıtı olduğu iddiasıyla AKP için kapatma istemini kabul edemiyorlar.
Laiklik giderse ne olur?
Avrupalıya ne, Avrupalının nesine laikliğin gidişi?..
Benim yaşama düzenim değişecek, Avrupalının değil...
Tabii bunun temelinde, Türkiye’nin paylaşılması yatar.
Birinci Cihan Savaşı’nı, Kurtuluş Savaşı’nı unutanlar da vardır, unutmayanlar da...

* * *

BİLİM adamı, tarihçi Prof. İlber Ortaylı’ya sorarsanız, bizde Birinci Cihan Savaşı’nın tarihi de yanlış yazılmaktadır, ona göre bu savaşa gereksiz olarak girmişizdir.
“Ama hocam, Osmanlı İmparatorluğu’nu paylaşmak istiyorlardı” derseniz, cevabı hazırdır:
“Öyle kimse bir yerleri paylaşamaz, boş laftır. Akıl ve imanın bir arada olması lazım, yani kimse gelip bizi paylaşamaz. O noktaya gelince, harbe girmeyiz, saldırırlarsa savunuruz, bunu yaparız, diyeceksiniz. İşte İttihat ve Terakki bunu diyememiştir.”
Yani İttihat Terakki hükümetlerinin Almanlardan yana, İngilizlere karşı savaşa girmesi yanlış mıydı?
Böyle hallerde ne yapacaksın? Büyük devletlerden birinin yanında yer almak gerekmiyor mu? Yakın tarihte, hatta bugün dahi Amerika’yla birlikte olmayı savunanlar Türkiye’yi yönetmiyorlar mı?

* * *

İLBER Ortaylı, “Bizim devlet idaremizde daima bir büyük kuvvetin yanında yer almak görüşü vardır ama, bu sakattır” der.
Gerçi, büyük kuvvetin yanında yer almak çok ustaca bir politikadır ama, nereye kadar gideceğimizi bilmek lazımdır.
Ortaylı, iki örnek verir.
“Mesela yakın tarihte aklıma bunu becerebilen iki adam geliyor. Çok da sevimli tipler olmayabilir. Birisi General Franco’dur. Malumunuz, içeride İtalya ve Almanya’nın desteğiyle kazanmıştır; fakat savaşta Hitler, ‘Gel bakalım, bizimle müttefik ol‘ dediği zaman yan çizmiştir. Serserilerden, hapishane artıklarından ve maceraperestlerden oluşan bir ‘Mavi Tümen’, gönüllü bir tümen teşekkül ettirmiş, onu yollamıştır Rusya’ya. Devleti bağlamayan gönüllü bir tümendir, başka hiçbir şey yapmamıştır. İspanya, Yahudilerin sığındığı bir memleketti; yani İspanya ve Portekiz’i iki diktatör idare ediyor; ama ikisi de savaşta Yahudilerin sığındığı ülkeydi ve harbin içinde Mihver devletlerine katılmamış, yani Mussoli’nin hatasını tekrarlamamışlardır.” (*)

* * *

PEKİ, bizde böyle bir politika yürüten kimse yok mudur?
Vardır, Padişah Abdülhamid...
Ortaylı, Abdülhamid’in bu politikasını özetler ve İttihatçıları da eleştirir:
“Yabancı ittifakla böyle dans etmeyi bilenlerden biri de Sultan Abdülhamid’dir; yani dışarıya karşı Almanya bizim müttefikimiz, işler çok iyi gidiyor; halbuki dönemi incelediğiniz zaman görüyorsunuz ki Almanları konuşturuyor; fakat işlerin içine karıştırmıyor. Sokmuyor Almanları ordunun iç çemberine. Halbuki İttihatçılar bunu yapamadılar. Ordunun içine Alman soktular, bu çok tehlikeli bir yaklaşımdır ve nitekim zorlamayla değil, biraz gönüllü olarak harbe girmişizdir. Yoksa, Türk ordusu bir ıslahat geçirmiştir, kimse gelip de bu memleketi paylaşamazdı. Osmanlı devletinde buna direnecek bir ordu vardı.”

* * *

İLBER Ortaylı “Türkiye Avrupa’ya ilk defa yanaşmıyor” diyor, ilk defa “Bir macera yaşanmıyor” diyor.
Kaç yıllık bu macera?
“Türkiye’nin dokuz yüz yıllık tarihi Avrupa ile beraberdir” diyor Ortaylı...
“Bunu da kimse unutmasın!” diye uyarıyor.
900 yıl nedir ki; daha işin başındayız.
Herhalde torunlarımızın torunları da bu maceranın içinde olacaklardır.
Bizim ömrümüz yetmese de...

—————————-
(*) Avrupa ve Biz, İş Bankası Yayınları.

Hasan Pulur